Wandel en natuurreis 2015

Ingebed tussen de Sölkpass en de Preber ligt het wandelgebied die Steirischen Krakau.

Met ontzettend veel bergtoppen, almen en hutten en dat samen met een rijke en weelderige flora en fauna maakt dit gebied tot een eldorado voor de natuurgenieter. De zijdalen zoals het Prebertal, Rantental en Etrachtal kunnen pronken met vele uitzichtpunten vanaf de bergtoppen maar ook met de kristalheldere bergmeren.
De keuze strekt zich uit van gemoedelijke dal wandelingen met alom geneeskrachtige planten, ontdekkingswandelingen, begeleide belevingswandelingen, wandelingen naar almhutten en heldere bergmeren maar ook geweldige bergwandelingen waarbij Ausdauer, Trittsicherheit en Schwindelfreiheit noodzakelijk zijn.

Vrijdag 31 juli
Het is vrijdagmorgen 31 juli. We vertrekken met de eerste reizigers om 03.35 uur vanaf Oldenzaal, om 04.00 uur vanaf Hengelo en om 04.25 met alle 38 deelnemers richting Krakauebene. Iedereen, gekomen met eigen vervoer of de taxiservice, is ruim op tijd aanwezig. Een goed begin, er worden handen geschud, schouderklopjes her en der. Kortom de stemming zit er direct goed in. Roy Deen rijdt ons tot aan Raststätte  Siegerland. Hier staat Erik IJdens al klaar om het stuur over te nemen voor de komende 9 dagen.
Om 09.45 bereiken we in ‘die Spessart’ ons lunchadres Zum Jägerhof in Weibersbrunn. Een heerlijke, goed gevulde Kalte Platte wordt geserveerd. Met een goed gevulde maag gaat het weer verder. Via Würzburg, Nürnberg door naar München. Hier begint het gedonder met de files. Veel oponthoud tot aan Salzburg. We houden de moed erin en via een filevrije Tauernautobahn verlaten we deze “tolweg” met zijn plichtplegingen bij Sankt Michael.
We rijden nu in oostelijke richting naar Tamsweg. Oei, bijna een afslag gemist, met de bus plots rechtsaf waarbij de blikjes beginnen te schuiven. Door een prachtig groen landschap rijden we door waar we links en rechts meerdere reeën waarnemen. We passeren nabij de grensovergang Salzburgerland-Steiermark een zogenaamde Torl, met een maximale doorgang van 3,70 meter hoogte. Oeps, wij zijn 3,75 meter hoog, maar onze bus kan ‘knielen’. Het was de reisleiding bekend, deze Torl. Via Seebach rijden we het Krakautal binnen. Een prachtig uitzicht doemt voor ons op in de beginnende schemering. We zien in de verte de lichtjes van Hotel Stigenwirth. Na een paar haarspeldbochten staan we om 20. 45, ruim 2 uur later dan gepland, op de parkeerplaats. Uitstappen, naar binnen en een tafel zoeken voor het diner. Cheffin Birgit heet ons welkom en wenst ons een prettig verblijf in het hotel en in Krakauebene. Na een goed diner de koffers naar de kamer en nog even een nazit met een lekker glaasje.

 Zaterdag 1 augustus
Vanmorgen kunnen we even uitslapen, pas om 08.00 aan het ontbijt. Een zeer uitgebreid ontbijt met veel natuurlijke en biologische producten uit deze streek. We laten ons alles lekker smaken en daarna voor de eerste keer deze reis onze wandelspullen aan. Om 09.00 uur staat Birgit ons buiten op te wachten voor een leuke wandeling door de directe omgeving van het hotel. Ze stopt regelmatig om ons iets te vertellen. Dan aangekomen bij de houtsnijder waar prachtige kunstwerken staan opgesteld. De eerste kleine inkopen worden gedaan, de beslissingen om hier meerdere leuke dingen de komende week te kopen zijn genomen. We gaan een beetje klimmen, sommigen gaan binnendoor naar het hotel, de meerderheid loopt nu via “Fuchsgraben” verder omhoog om bij een ondergrondse Wasserverzorgungsanlage des Wasserverbandes Rantental de dorst te lessen. 

Het waterreservervoir met een inhoud van 300.000 liter drinkwater, Wasserverzorgungsanlage des Wasserverbandes Rantental, wordt gevoed door een altijd water gevende bron uit de directe nabijheid. Het 30 Km lange waterleidingnet is aangelegd tussen 1976 en 1984 en voorziet het gehele Krakautal van water. Zonder toevoegingen van wat dan ook drinken we het water rechtstreeks uit de berg. Waterdrinken uit leidingen die uit de berg komen is in dit gehele gebied zonder problemen mogelijk. Heerlijk koel, fris en helder!

We lopen verder en zien opeens iets bewegen in de modder. Het zijn varkens die hier heerlijk badderen. Even verderop de boerderij annex slagerij. Birgit en Gerrie halen er een overheerlijk stuk varkensvlees.
Nog even over een verharde weg en we dalen af naar het hotel. Dank aan onze cheffin Birgit.
Het is prachtig zonnig weer, even op het zonneterras waar we ons welkomstdrankje geserveerd krijgen. Dan komt chef en meesterkok Werner ons welkom heten met een leuk en uitvoerig verhaal over de omgeving waarin we ons de komende dagen zullen begeven. Een verhaal met  passie over de streek die hoog in haar vaandel heeft staan:

Die Krakau. Echt, Wild, Romantisch
Werner lacht van oor tot oor, voelt zich in zijn element. Wat wil je ook anders want naast chef en meesterkok is hij voorzitter van de plaatselijke  Fremdenverkehrsambt.

We gaan aan tafel en eten het ontbijt van komende zaterdag, de dag van vertrek, nu als lunch. Lekker gegeten en daarna gaan we de bus in richting Prebersee. Een paar kilometer voor de Prebersee stappen 22 dappere wandelaars uit en gaan beginnen aan de eerste echte kilometers naar de Grazerhütte (1.896m). Een hut waarvan een prachtig uitzicht over de omliggende hoge bergtoppen. We hebben onderhand 396 meter hoogtemeters bedwongen. We rusten hier even en dan door naar de Preberhaltehütte. We merken nu voor het eerst dat het kaartmateriaal en de bewegwijzering niet helemaal kloppen. Met gezond verstand en met het juiste oriënteringsgevoel nemen we het juiste pad. We klimmen nog 102 meter en blijven een paar meter onder de hoogtelijn van 2000 meter en bereiken na ruim een uur over een wel zeer bijzonder mooi pad de Preberhaltehütte (1.862m) . Vanaf hier beginnen we aan de afdaling naar de Prebersee (1.514m). 500 hoogtemeters zitten er op. Een groep van 8 personen gaat bij de Prebersee omhoog naar de Preberhaltehütte om daarna weer, soms binnendoor weer terug naar de Prebersee. Zij hebben daarmee 350 hoogtemeters bedwongen. 8 personen maken een schitterend ommetje rondom de Prebersee. Het wordt kouder, de wind steekt op, er is regen voorspelt in de avond en de komende dag. Het lijkt erop dat dat ook gaat gebeuren.

’s Avonds staat na het eten onze traditionele muziekavond op het programma. Het begint een beetje mat maar als er twee moslima dames komen optreden slaat de sfeer in positieve zin geheel om. Wat een act.  Het blijft nog lang gezellig en onrustig, er wordt gelachen en gedronken en gedanst. Een plaatselijke ‘dorpsgek’ maakt er nog een groter feest van door mee te zingen op zijn onnavolgbare wijze. Onze cheffin Birgit ziet alles met een met brede lach aan, danst mee en weet dat zij een leuke en sportieve groep over de vloer heeft. Om 23.30 uur is deze prachtige dag voor velen van ons voldoende geweest en gaan plat.

Zondag 2 augustus
Vanaf nu staat het ontbijt klaar om 07.30 uur. De verwachting van gisterenavond is werkelijkheid geworden. Het regent, soms hard en dan weer iets minder. Gaan we wandelen en zo ja met hoeveel personen en tot welke hoogte. Natuurlijk trekken we onze regenkleding aan en 22 personen gaan de regen trotseren. Lopen van het hotel naar de Etrachsee, een mooie wandeling ook in de regen. Aangekomen bij de Etrachsee ( 1.374m) gaat een groep van 8 personen in Gasthof Etrachsee een bakkie doen, de rest bestaande uit 14 personen gaat verder naar de Rudolf-Schoberhütte (1.667m). We nemen het pad  “die schnellsten weg zum bier”. Een fel klimmetje waar we zo in het begin van de vakantie aan moeten wennen. Bij de hut drinken we iets warms en maken de Torte de overigens goed smaakte op. De bakker kan weer opnieuw beginnen. 

 De Rudolf-Schoberhütte is geopend in 1895 op een 2630m2 groot stuk grond omgeven met  Zirben. De Zirbe is een dennensoort die goed gedijd op hoogtes tussen 1600 en 2000 meter. Van de noten die in de dennenappel groeien wordt heerlijke Zirbenschnaps met ruim 40 procent alcohol gestookt.

De hut is bedekt met zogenaamde Lärchenschindeln.
In 1889 zochten twee bergbeklimmers tevergeefs naar een onderkomen voor hun bergtochten. Zij gaven de aanzet om hutten te bouwen en paden aan te leggen. Daarmee werd in 3 januari 1890 begonnen.

We gaan weer naar buiten en trekken de koude regenkleding weer aan. Het regent wel minder. Afspraak is naar de Untere Wildkarsee te gaan op 1.891meter. De voor deze dag geplande Bauleiteck gaan we niet bedwingen. Net voor het vertrek naar boven komt de groep van 8 ook naar boven geklauterd die het daar verder dezedag voor gezien houden
Een prachtige klim brengt ons naar de Untere Wildkarsee waar we een meer dan mooi uitzicht hebben over de See.
Het is ondertussen droog geworden. Na even een pauze keren we terug naar de Rudolf-Schoberhütte om daar direct door te gaan naar Gasthof Etrachsee.

Hier nemen we het er even van, koffie, fris, soep, bier en dan met de gehele groep van 22 personen weer op weg naar het hotel. Ook hier weer geen routebordje bij een Y-splitsing. Bijna het verkeerde pad gevolgd maar we bereiken goed ons hotel. Hoewel een groot deel van de dag in de regen hebben we een schitterende wandeldag. Onze natuurvrienden, 16 personen, gaan met Erik naar de Nockalmstraße Zij zitten hoog en droog en hebben zelfs goed weer, de bofkonten.

Aan het begin van de  Nockalmstraße even aanleggen voor een kopje koffie en een 3D-film over de Nockalm Strasse.

 Na een 1971 door de regering van Karinthië ingediende studie voor de bouw van de Nockalmstraße werd tot aanleg besloten. Zij moest enerzijds op de in aanbouw zijnde Tauernautobahn in Liesertal aansluiten en anderzijds de verbinding vormen naar het midden gedeelte van Kärnten. Er werd gehoopt dat hierdoor het toerisme in het Nockgebiet aan zou trekken. Bovendien zou de weg de bos- en landbouw ten goede komen doordat ze bereikbaar werden voor zwaardere transportmiddelen.
Tevens moest de nieuwe weg het nieuw geplande skigebied goed bereikbaar maken. Door protesten en een daarop volgend referendum onder de bevolking is het plan van aanleg van de skigebied verworpen. Hiervoor in de plaats is besloten aan weerszijden van de Nocalmstraße per 1 januari 1987 de Kernzone Nationalparks Nockberge ter grootte van 216km² uit te roepen.
De Nockalmstraße werd geasfalteerd en na enkele jaren bouwtijd in 1981 als Mautstrasse opengesteld.

Met een lengte van 35 kilometer, slingert de Nockalmstraße met zijn 52 Kehren (haarspeldbochten)  tussen Innerkrems en Reichenau met een maximale helling van 12% door deze bergachtige streek. Voor Ebene Reichenau komt de weg uit op de Bundestrasse 95, voorheen de steilste Passstrasse van Europa, die Karinthië verbindt via de Turracherhöhe met Stiermarken. 

’s Avonds besluiten we om een wijziging in het programma door te gaan voeren. Door de vele regen is de klim naar de Predigtstuhl, die op programma staat in de aanloop te glibberig. We besluiten om met een grroep naar de Gstoder te gaan en voor de andere wandelaars een schitterende Leitweg. Het natuurprogramma blijft volgens het boekje.

Maandag 3 augustus
Het zonnetje begroet ons, het gehele dal ziet er uitdagend voor wandelaar en natuurliefhebber uit. Wat een verschil met gisteren. Na een rijk ontbijt maken zich 30 personen gereed voor de komende wandeling.
Om 08.30 rijdt de bus naar Unteretrach waar 18 personen uitstappen om aan hun wandeling te beginnen. Twaalf personen gaan nog even verder met de bus mee naar Seebach om vanaf daar de Gstoder te gaan bedwingen.
De bus gaat terug naar het hotel en haalt de 8 personen op voor een dagtocht naar het Maltatal.

De wandeling van Unteretrach via Holzerhütte naar de Schattensee
We hebben het begin van de wandeling in voorjaar in kaart gebracht. De start is op 1.124 meter. De zogenaamde Leitweg 1 een Naturlehrpfad deel uitmakende van de Krakauer Rundwanderweg, voert langs Satterl naar de Holzerhütte op cica 1.500 meter. Daarna gaat het verder onder de Etzbichl door. Hier horen we een motor aan komen rijden. Wat moet die herrieschopper hier!  Het blijkt de plaatselijke boer te zijn die zijn vee wil bijvoeren.

De koeien kennen het geluid van de motor en komen dan te voorschijn uit de bergen en bossen om bijgevoerd te worden en zo nodig van medicijnen te worden voorzien. Dus de eerste gedachte wat moet die lawaaimaker hier bleek een praktische oplossing te zijn voor boer en vee. De wandeling gaat verder en even voor de Weidschober begint een gemoedelijke afdaling naar de Schattensee op 1317 meter. We komen al afdalende een kudde wel erg nieuwsgierige koeien tegen de veel belangstelling tonen voor onze rugzakken. Een kleine 600 hoogtemeters van deze dag zitten er op. Sommigen trekken de zwemkleding aan om te gaan zwemmen in de See, anderen doen zich te goed aan het lekkers wat de hut aan het water te bieden heeft. Zoals afgesproken besteld Gerrie hier de Tälerbus die voor € 3,00 p.p. de groep terugbrengt naar  het hotel. Afrekenen doen we tijdens het avondeten als chef Hubi komt, we willen nog een afspraak maken voor de komende dag.

 Op de Schattensee en de Prebersee vinden jaarlijks wedstrijdenWasserscheibenschiesen plaats, uniek in de wereld. Hierbij wordt op de spiegeling van een schijf op het water geschoten. Door de spanning van het wateropervlakte ketst de ronde kogel af en raakt daarna de echte schijf.

De sage zegt dat twee jagers elkaar ontmoeten aan weerszijden van de Schattensee, waarbij één van hen op het spiegelbeeld van het hoofd van zijn collega schoot die door de van het water afketsende dodelijk verwond raakte.

De wandeling van Seebach naar de Gstoder
Vreemd, meerdere paden maar welke is voor ons de juiste. Die loopt direct al dood, die ziet er onbelopen uit en de derde gaat voor ons gevoel de verkeerde kant op. Overleg hoe nu verder, we zijn nog geen 200 meter op weg. Volgens de kaart moeten we hier echt starten. Er komt een tractor aan. De bestuurder stopt. “Nach Gstoder geht von hier nicht mehr” verontschuldigt hij zich . Alle bordjes zijn weg en het pad wat er volgens de kaart moet zijn is geheel verwildert.

Enigste mogelijkheid is 7 kilometer verderop starten. Terug naar de plek waar we de bus hebben verlaten. Die is ondertussen terug naar het hotel om onze busreizigers naar het Maltatal op te halen. Gebeld, kom aub terug met deze groep en breng ons verderop naar de start van de Gstoder, anders moeten we 7 kilometer langs een warme asfalt omhoog lopen. De bus breng ons naar Klausenertorl, het punt waar we volgens de kaart de wanddeling zouden eindigen. Niet getreurd, weer een nieuwe start en uitdaging. Ook hier geen echt duidelijke bewegwijzering maar we bereiken na ander halfuur  de Dorfer Hütte op 1644 meter. We drinken wat en gaan dan naar de Gstoder. Het zwaarste gedeelte is een steile grashelling in de volle brandende zon. Foei wat een klauterpartij. Maar boven op de Gstoder op 2140 meter is dat snel vergeten. Een prachtig uitzicht, we kijken tot op het terras van hotel Stigenwirth.

Daarna weer naar de Dorfer Hütte, een bak soep afgeblust met een glas bier een we beginnen aan een gemoedelijke afdaling terug naar de Klausenertorl op 1200 meter. Even voor het eindpunt bekijken we Ruine Klauseck, deel uitgemaakt hebbende van een vroeger verdedigingsmuur en tolhuis tussen Slazburg en Steiermark.

Een schitterende wandeldag zit er op. Het laatste gedeelte rijden we met onze bus die uit Maltatal langs komt. Om 17.30 zijn we weer in het hotel. 

Maltatal
De bus rijdt vandaag naar het Maltatal en dat doen ze via Katschberg. Een prachtige rit naar het ‘natte dal’dat eindigt bij de machtige Kölnbrensperre. Iets later dan gepland  daar aangekomen omdat er eerst nog wandelaars opgepikt en weggebracht werden.

Het Maltatal is altijd een bijzonder dagje uit. Dat wordt al duidelijk uit de bijnaam: 'Het dal der neerstortende wateren' wordt het genoemd. Een prachtige Hochalpenstrasse naar het Kölnbrein stuwmeer op 1933m hoogte en overal onderweg mooie watervallen en andere bezienswaardigheden.  

Mooi is het al als we Gmünd inrijden via het Liesingtal  . Dit stadje met nog geen 3000 inwoners heeft, als grootste 'stad' in de directe omgeving, relatief veel te bieden. Hier is een industrieterrein te vinden met enkele supermarkten, het Porsche museum en een tweetal kastelen. De ene nu in gebruik als school, de andere, gebouwd in 1252, boven het centrum uittorent als ruïne. In het centrum verschillende winkels, leuke steegjes en pleintjes. Gewoonlijk gezellig druk. Rondom het centrum liggen verschillende grote parkeerplaatsen voor bezoekers van het stadje. 

Achter Gmünd loopt de weg het dal in richting het dorp Malta, waarnaar zowel het dal als de beek zijn vernoemd (of andersom). Na Malta zien we rechts de eerste grote waterval; Feistrizfall.
We rijden het Maltatal verder in en komen bij de 'Mautstelle'  en zijn dan op de Malta Hochalm Strasse aangekomen.
Nu gaan we pas echt de Malta Hochalm Strasse omhoog. Via een enorme hoeveelheid soms zeer scherpe haarspeldbochten gaan we omhoog van 911 naar 1933m over een lengte van 14.4km. Vooral het laatste deel is geweldig mooi met in rots uitgehouwen tunneltjes en wonderschone uitzichten. Boven wacht een parkeerplaats met daarbij een lelijk hotel aan de rand van het Kölnbrein stuwmeer in de coulissen van het Hohe Tauern gebergte. De stuwdam met een hoogte van 200m, is de hoogste in Europa.

Tijdens het diner komt chef Tälerbus Hubi binnen. Hij komt geld incasseren van het ritje Schattensee en wil graag weten met hoeveel personen wij morgen naar de Rantensee willen. Bij het horen van 30 personen viel hij bijna van de kruk. “So viel” Ja, mehr nicht. Hoe moet dat is zijn eerste reactie. De oplossing komt snel: 14 personen om 08.30 en de andere 16 om 10.00 uur omhoog. We bespreken de voor en nadelen en komen tot een akkoord.
Dan komt ook reisleidster Petra binnen die onze natuurgroep op woensdag wil begeleiden naar oa de Lippizaner paarden in Piber. Voor de buitenstaander lijkt het even rommelig te worden, maar alles is volledig onder controle. He hectische hoort nu eenmaal een beetje bij Haanwandelriezen. We moeten handelen naar wat het weer ons mogelijk maakt met in het achterhoofd er zoveel mogelijk uit te halen. Het is als met je neus: je moet er uithalen wat er in zit.

Dinsdag 4 augustus
 De zon schijnt alweer als we de gordijnen optrekken. Een pittige wandeldag voor de beklimmers van de Predigtstuhl staat ons te wachten. Ook de andere wandelaars komen voldoende aan hun trekken. De bus maakt vandaag een kortere route, naar de brouwerij in Murau en het houtmuseum. Een kleine slinger in de ontbijtzaal geeft aan dat Willemien vandaag haar verjaardag viert.

Predigtstuhl
Zoals afgesproken staan 2 Täler busjes om 08.30 voor. We stappen in met 14 personen op weg naar de Rantensee.
Een lange rit over een met grint en stenen bedekt pad. Af en toe komen we enkele wandelaars achterop die te voet omhoog gaan. We zitten er lachend naar te kijken. Volgens onze planning zou deze klim te veel tijd in beslag nemen en zeker ook is zo’n pad omhoog niet de leukste om te wandelen. Even voor de Rantensee zet Hubi en Thomas de taxi aan de kant, ook wij moeten nu te voet verder. Hubi geeft nog een aantal aanwijzingen en daar gaan we. Na even zien we links de Rantesee prachtig schitteren in de zon. We klimmen door, links en rechts kleine meertjes (Meeraugen) , drassige grond waar het heldere bronwater naar beneden stroomt en nieuwsgierig vee. Bij een natuurlijke trap bovenaan, in de buurt van Blockhalden, liggen weer twee kleine meertjes. Als we de meertjes voorbij zijn dient zich de klim in Wiegenkar aan. Hier laten we onze rugtassen en alles wat zwaar is achter.Via een steile rotspartij, deels gezekerd, gaan we nu naar de top. Hoe hoog nog is de klim naar de top van de Predighstuhl? De spanning stijgt! In een slakkengang naar boven naar de bovenste Scharte en dan naar het Gipfel op 2543 meter. Hier genieten we van een meer dan schitterend uitzicht bij het smeedijzeren kruis. Boven bij het kruis is weinig ruimte, te weinig om elkaar een Bergheil te wensen met bijhorende kus voor de dames.
We dalen weer af langs de gezekerde route en bereiken onze rugtassen weer die nu gretig open gaan om iets te eten en te drinken. We overzien het pad waar we overheen moeten richting Etrachsee. We zien ook dat het pad smal is en deels behoorlijk klimt. Vol goede moed starten we weer op. Eenmaal bezig valt de klim best mee. We bereiken de Hinterkarscharte op 2274 meter en gaan over ‘Speikleiten’ naar de Hubenbauerntorl op 2051 meter. Hier weer een splitsing waar het één en ander aan de markering en kaart ontbreekt. Steeds iets stijgen en dalen blijven we ruim een uur op zo’n 2000 meter hoogte tot aan de Schöttelhütte. Was deze hut afgebroken of ingestort, wij hebben hem niet gezien. We dalen verder af naar Moarhütten waar we onze veldflessen vullen met koud helder bron water zo uit de berg.  We dalen nu verder door via de Etrachsee naar de Karlhütte op 1350 meter. Het is 17.30  uur als we hier op het terras met een schitterend uitzicht op de Rupprechhtseck iets drinken. Dirk belt met ons hotel en vraagt of zij Erik willen opsnorren om ons vanaf hier op te halen. Twintig minuten later rijdt de bus voor.

Rantensee
De tweede groep moet om 09.55 klaar staan en stipt op tijd staat het Tälerbusje voor aangevuld met onze hoteltaxi met aan het stuur Birgit. Ook zij maken de rit naar boven tot even voor de Rantesnsee. Ook hier weer een uitleg van Hubi. Eerst gaat de wandeling tot aan de See, wat een schoonheid zich hier laat bewonderen. Na de Rantensee gaat het met aan de linkerzijde de Kastlerwände over de Tauern Höhenweg naar de Ebenhandlhütte op 1850 meter. En wat hebben ze daar een uitgebreid en ook heerlijk Jausenbrett. 
De buik vol gaat het verder omlaag tot aan Klausnerbergsage op 1400 meter. Hier een ‘Uriges und Geselliges im Krakautal ’mit kleinem Fest bei der Klausnerberg-Säge; Arbeiten mit Holz, en een kleine boerenmarkt met muziek.
Daarna gaat het te voet verder deels een mooi pad, deels asfalt via Klausen, met voor sommigen nog een uitstapje naar de plaatselijke houtsnijder, terug naar het hotel waar met een welverdiend drankje deze wandeldag besloten wordt.

 Murau

Vanmorgen rijdt de bus naar het 25 kilometer verderop gelegen Murau. Hier wordt een bezoek gebracht aan de plaatselijke bierbrouwerij. Een rondleiding is onderdeel van het bezoek met natuurlijk aan het eind even proeven van het edele gerstenat. We hadden het al eerder geproefd, in ons hotel maar zo direct van de tap mmm..... Daarna door naar het houtmuseum in St.Ruprecht onder de rook van Murau met ook weer een rondleiding.

 Gedurende de tweede wereldoorlog stond in Murau een gevangenis van de Deutschen Wehrmacht, waar hoofdzakelijk Britse krijgsgevangenen  zaten. In de begin dagen van mei 1945 bevrijden verzetsstrijders deze gevangenen, die op hun beurt de Sovjet troepen bij hun opmars voorlogen, dat Murau reeds door de Britten bezet was. Daarop trokken de Sovjets verder de stad uit het overlatend aan de Britten. Murau behoorde tot 1955 tot de Britse bezettingszone.

Woensdag 5 augustus
De verwachting is dat het vandaag en ook de komende dagen mooi zonnig en warm weer zal blijven.  Deze verwachting komt ook uit. De slingers doen nogmaals hun dienst, Marga is vandaag jarig. Een groep van 14 personen gaat vandaag onder leiding van onze gids Petra naar Piber om een training bij te wonen van het Lippizanerpaard. Een lange rit er naar toe. Voor sommigen langs bekende plaatsen als Knittelfeld - waar wij in 1981 onze eerste passen in de bergen maakten  -, Zeltweg langs de Redbull ring waar de Oostenrijkse formule 1 races worden gehouden en Judenburg. Om 11.00 uur nog net op tijd voor de rondleiding komen we aan. Een beetje een chaotische rondleiding waarin zeer snel en onduidelijk word gesproken door de rondleidster daar ter plaatse en maar een zeer korte blik in de manage. Kortom, waar wij voor gekomen zijn komt niet goed uit de verf. 
Na Piber rijden we een gedeelte van ‘Die Steirische Weinstrasse’ en maken een leuke stop bij Weinbau & Buschenschrank, Gundersdorf 3 in St Stefan bij de familie Machater.
De eigenaar geeft een geweldige ‘Weinverkostung’ waarbij 3 soorten wijn geproefd worden. Van de lekkerste zelfs een goed gevuld glas want hij was net bepaald krenterig met inschenken. Ook een bijbehorende Kalteplatte is er perfect. Daarna weer richting hotel.
Op weg naar Piber hebben de wandelaars bij de Gúnster Wasserfall onze bus verlaten om te gaan wandelen.

Met 24 personen eerst naar de met zijn 65 meter hoogte hoogste waterval van Stiermarken. Langs de trappen omhoog en daarna weer omlaag. Beneden splitsen de groepen zich in tweeën. Eén groep wil naar de Trübeck of in ieder geval een eind daar naar toe. Ze gaan gaande de wandeling bepalen tot hoever om daarna af te dalen naar Krakaudorf.

De tweede groep besluit om een prachtig wandelpad te volgen naar Krakaudorf. Een mooi en goed begaanbaar pad totdat….Oeps een wel zeer nat en drassig gedeelte moeten we oversteken. Hoe moet dat. Er dwars doorheen of er langs klauteren. Er dwars doorheen kwam één van ons op een nat een modderig pak te staan. Hilariteit alom. Even verder was een wasbak waar ons vies varkentje weer helemaal opgepoetst wordt. Na dit oponthoud en weer een zoektocht komen we op de juiste weg naar Krakaudorf waar we om 12.00 aankwamen. De enige supermarkt net gesloten tot 15.00 uur. Dan maar even het terras op bij Guniwirth. Wat hebben we daar lekker zitten eten en drinken op het mooie terras. Dan weer door voor de laatste etappe van deze dag. We zien de andere groep wandelaars aankomen en praten even waarna zij ook naar Guniwirth gaan. Wij gaan verder, weer onduidelijk die markering. Dwars door weilanden en afrasteringen komen we uit op de weg Krakaudorf – Krakauebene. Niet zo’n mooie weg langs het asfalt met temperaturen van rond de 30 Celsius.
Bij het hotel aangekomen laten we ons het bier of wijn goed smaken op het zonneterras.

 Donderdag 6 augustus
 Het is weer echt een dag om er op uit te trekken en dat gaan we ook doen. De bus brengt ons naar de Prebersee(1514m)  en vanaf daar gaan we wandelen. Een groep van 9 personen maakt zich op voor de beklimming van de 2740 meter hoge Preber, de hoogste berg van dit gebied en daarmee de ‘huisberg’ van Krakau. Het is een mooie, gelijkmatige beklimming met aan het eind een klein steil gedeelte. Boven op de top een schitterend uitzicht tot aan de Gross Glockner aan toe. Helaas maakte een grote groep vliegende mieren het niet echt aangenaam op de top. De afdaling ging naar de Grazerhütte.

  Een geheel nieuw soort zonnebrandcrème wordt getest. Koeienstront. Het brengt wel vliegende mieren op een idee maar of de gewenste werking als zonnebrandcrème wel zo’n succes is???

Een andere groep van 16 personen gaat vanaf de Prebersee via de Preberhaltehütte over een meer dan schitterende Hohenweg naar de Grazerhütte. Even voor de afslag hier naar toe wachten ons drie personen van de eerste groep op, zij sluiten zich aan en gaan mee naar de Grazerhütte. Bij de Grazerhütte komen de verrekijkers tevoorschijn. Zien we onze mensen op de Preber? Ja, nee of toch wel. Achteraf hadden we een andere groep wandelaars in het vizier. Maar de betrokkenheid met onze mensen boven was bijzonder groot.
Alle wandelaars dalen van de Grazerhütte af naar de Klausnerberg-Säge en vanaf daar naar ons hotel. 
De bus gaat vandaag met 13 personen naar Murau. Daar stappen ze in de smalspoortrein die hen met harmonicamuziek naar Tamsweg rijdt.

Sinds 120 jaar verbind de Murtalbahn het obersteirischen Bezirk Murau met het Salzburger Bezirk Lungau. Deze 65 kilometer lange smalspoorbaan (760 mm Bosnische spoorbreedte) van Unzmarkt tot Tamsweg loopt romantisch langs de oever van de Mur.
Naast het personen vervoer in moderne treinstellen en diesellocks rijden er ook stoomlocomotieven met nostalgische treinstellen. Snuivend, dampend en puffend slingert de stoomtrein met gemoedelijke snelheid langs de schilderachtige berg coulissen en de natuurlijk groene Mur. Eens maakte Kaiser Franz Joseph gebruik van deze trein om op gemzenjacht te gaan in Murau. 

Vrijdag 7 augustus
 De laatste wandeldag van deze reis is alweer aangebroken. De bus brengt ons na het ontbijt naar de Karlshütte even voor de Etrachsee. Veertien personen gaan de oversteek naar St Nikolai in het Sölktall maken.
De bus keert zich en haalt 22 personen op die een prachtige rondrit te wachten staat door de Hohen Tauern en Dachstein. Twee personen verkiezen een dal wandeling in het Krakautal.

Busrit
We rijden via Tamsweg naar  Mautendorf het gebied in van de Ratstätter – Schladminger Tauern in.
We passeren de Twengertalpas (1381m) en Radstätter Tauernpas(1737m) en bereiken via enkele scherpe bochten de wintersportplaats bij uitstek, Obertauern. Nu een uitgestorven oord waar de vele 5 sterren hotels op rij gesloten zijn. Het geeft een beetje een trieste aanblik maar als de eerste sneeuw valt is het hier een drukte van belang. De vele skiliften, in totaal 27, draaien er dan overuren. Officiële opening van het skiseizoen is 27 november 2015. Wat een contrast met het Krakautal dat verstoken is van liften en skiërs.

We rijden door naar Radtstad en rijden nu door het Ennstal via Schladming naar Aich waar we afslaan naar Steirische Bodensee. Tussen Schladming en Aich passeren we aan onze linkerzijde het machtige Dachstein massief.
Vanaf Aich een mooi slingerende weg tot aan de Bodensee. Vanaf de parkeerplaats waar we om 11.00 uur aankomen, is het ongeveer 20 minuten lopen tot aan deze prachtig tussen de bergen gelegen See. Wat direct opvalt is de grote forellen kwekerij. Wat een joekels zwemmen hier. In het restaurant worden ze geserveerd. 

We krijgen hier de mogelijkheid een wandeling om deze See te maken van ruim een uur. Ook is er de mogelijkheid een klim te maken via een waterval naar de Hans-Wödlhütte. Het is erg warm dus de wandeling wordt niet te lang gemaakt.

Om 15.00 verlaten we de warmte van de Bodensee en rijden via Gröbming naar Sankt Nikolai aan de Sölkpass.

Wandelaars
De wandelaars, in totaal 14 personen beginnen bij de Karlshütte (1350m) aan wat de mooiste wandeldag van deze reis zou gaan worden. We lopen eerst langs de Etrachsee en dan door naar de Rudolf-Schoberhütte (1.667m). We nemen weer het pad  “die schnellsten weg zum bier”.  Dit keer gaat de klim veel gemakkelijker dan van afgelopen zondag, we zijn al langer op hoogte en hebben meer klimmeters in de benen wat resulteert in een betere zuurstofopname. Het bewijst maar weer dat je het klimmen in de bergen op moet bouwen.

Bij de Rudolf-Schoberhütte gaan we nu richting Sankt Nikolai. Eerst een klim naar de Schimpelscharte op ruim 2100 meter. Op de Scharte, een beklimming van een Scharte kost altijd de nodige inspanning, hebben we links van ons een prachtig zicht op de Bauleiteck (2424m) en rechts op de Süssleiteck (2507m). Voor ons ligt op een hoogte van 1947 meter de Schimpelsee in de zon te schitteren. We zijn op de gehele klim 6 personen tegengekomen hetgeen wel aangeeft hoe rustig het hier is. We eten en drinken hier boven wat, liggen even languit in het gras waarna we beginnen aan een adembenemende afdaling langs eerst de Schimpelbach. Wat een uitzichten over de vele kleine meertjes, watervallen en moerasgebieden. Nog een klein fel klimmetje en we zien de Schimpelbach en Hohenseebach samenkomen in de Schwarzensee.We nemen even een welverdiende pauze aan de voet van deze See en gaan daarna verder langs de Hohenseebach waar we deels met ladders oplaag moeten op een wel zeer drassig deel van het parkoers naar de Hohensee. Weer zo’n plaatje. 

Het is warm, zelfs zo warm dat een deelnemer de rugzak afgooit en zo de See inloopt. Slakend van geluk en afkoeling zwemt ze een rondje en spoelt misschien wel laatste zonnecrème in de vorm van koeienstront van zich af. Na een korte pauze nu het  laatste gedeelte naar Sankt Nikolai over een brede zandweg. We zien nu toeristen lopen die we de gehele dag niet gemist hebben en dan opeens zien we Sankt Nikolai. We hebben een “enerverende en pittige wandeling gemaakt door een fantastisch foto album”. Wat een dag!!

In St Nicolai bij Gasthof Zum Gamsjäger komt de groep weer bij elkaar, wat een mooi samenkomen na al die prachtige dagen die we beleefd hebben in de bergen.  Nu nog een uitdaging voor chauffeur Erik: De Sölkpass, een pasovergang die in 1954 is geopend en het Ennstal met het Murtal verbindt. Max 12 meter lang geeft een bord aan mogen we zijn, we zijn bijna 13 meter. Maar volgens onze hotelchef moest dat geen probleem opleveren en dat klopte ook. De eerste hindernis is een grote kudde koeien op de weg die bepaald geen stress hebben. Ze kijken ons aan met en blik van Wat “moj  hier op oonze groond, maar dan in het duits. Via prachtige haarspeldbochten en dito uitzichten bereiken we de Sölkpass op 1788 meter. We stoppen hier even om van het uitzicht het genieten, een GPS schat wordt gevonden en tevreden beginnen we aan de afdaling. Weer enkele haarspeldbochten en veilig bereiken we om 18.30 uur ons hotel. We hebben ondertussen het hotel gebeld dat we deze avond on 19.45 uur aan tafel wensen te gaan. Geen probleem in dit goede hotel, ze weten waar we mee bezig zijn en met welke passie we deze week beleven. We bedanken Birgit, Werner en het personeel voor de goede verzorging die we hebben genoten, Birgit bedankt ons voor de geweldige sfeer die wij hebben meegenomen. Ze is ontzettend blij dat we bij haar geboekt hebben.

Na het avondeten zitten we met zijn allen nog een tijd na te genieten onder het genot van een drankje op het zonneterras. Wat een fantastische wandel- en reisweek ligt achter ons, een week vol belevenissen en emoties.

Wat een uitdagingen zijn we aangegaan, wat een prestaties zijn er geleverd. We moeten dit prachtige oord weer gaan verlaten, de koffers liggen weer onder in de bus, wij moeten er morgenvroeg  om 04.30 inzitten voor de terugreis naar Nederland.

Zaterdag 8 augustus
De ochtend schemering moet nog beginnen als we wegrijden bij het hotel. Nog even een blik door het nog donkere Krakautal. Via Tamsweg en St Michael de Tauernautobaan op en daar gaan we weer op de terugweg. Bij München een stop bij een Raststätte voor een ontbijtje en door naar de Spessart waar we in Marktheidenfeld bij Zum Schönen Aussicht de Kalteplatte gebruiken buiten onder de parasols op het wel zeer warme terras. Een bruidspaar dat aan komt geeft hier een feestje. De bruid wordt geflankeerd door een als vogelverschrikker uitgedost vriendinnetje met een rare snuiter aan haar hand. Zal er wal biej heur’n hier in de Pruus.

Erik rijdt ons verder naar Raststatte Siegerland. De vakantie wordt nog even doorgenomen, Erik wordt bedankt voor zijn uitstekende rijstijl en verhalen die hij deze week veelvuldig heeft verteld. Veel informatie over deze reis is verteld en een geweldige samenwerking. Bij Siegerland staat een bekende chauffeur, Hans van de Lande, ons op te wachten om het stuur over te nemen.

We gebruiken ons afscheidsdiner bij Hof van Twente in Hengevelde. Een bijzonder goed diner in een geweldige ambiance. We komen hier zeker op een volgende reis weer terug.

Aansluitend aan het diner aan fantastisch gedicht van Emmy, knuffels, dankjewels, omarmingen en om 21.30 naar buiten waar de Taxiservice gereed staan. Als volgens het boekje. Aju en tot de reünie op 15 november.

We hebben een heerlijke week afgesloten. Hebben prachtige wandeldagen gehad. We hebben weer grenzen verlegt.

We zijn gezond terug. Vol energie terug naar huis.

Dirk en Gerrie Haan

augustus 2015

Cijfers Krakautal 2015
We proberen hieronder een lijst weer te geven van de wandel- en reisdagen van de gemaakte afstanden en hoogtemeters.

De getallen van de wandelingen benaderen de waarheid. Mijn wandelingen heb ik op mijn GPS opgenomen, van de andere wandelingen  heb ik  een meting op kaart gemaakt 

Een GPS meet de horizontale afstand. Bij klimmen meet de GPS niet over het gelopen pad de afstand. In werkelijkheid zal de gelopen afstand die in de tabel staat dus altijd langer zijn.

Hèhè, dat is een meevaller.

Verder staan in de tabel de hoogtemeters die liggen tussen het hoogste en laagste punt. Maar jullie weten dat er tijdens een wandeling ook tussen het hoogste en laagste punt nogal eens een klimpartij of afdaling zit.

Dus hier geldt ook: de werkelijk gemaakte meters klimmen en dalingen liggen hoger.

vrijdag 31 juli
Hengelo – Krakau:                  1020 Km

zaterdag 1 augustus
Rondje Krakau met Birgit:      4,7 Km,  hoogte verschil 140 meter 

’s middags
Grazerhütte – Preberhaltehütte – Prebersee: 7,9 Km, hoogte verschil klimmen en dalen 500 meter

Prebersee – Preberhaltehütte – Prebersee: 4,6 Km, hoogteverschil klimmen en dalen 350 meter

Ronje Prebersee: 1,2 Km

Hotel – Prebersee: 20 Km

zondag 2 augustus  
Hotel – Etrachsee – RobertSchoberhütte – Untere Wildkarsee – hotel: 23,6 Km   hoogteverschil klimmen en dalen 591 meter.

Hotel – Etrachsee – RobertSchoberhütte – hotel: 21,6 km   hoogteverschil klimmen en dalen 367 meter.

Nockalmhohen Strasse: 200 Km

maandag 3 augustus
Unteretrach – Schattensee:  10,6 Km   hoogteverschil klimmen en dalen 600 meter

Klausen – Gstoder- Klausen:  12,2 Km   hoogteverschil klimmen en dalen 940 meter

Maltatal: 220 Km

dinsdag 4 augustus
Predigtstuhl:  13,9 Km,  hoogteverschil klimmen 643 meter en dalen 1170 meter

Rantensee- hotel: 11,4 Km,  hoogteverschil klimmen 100 meter en dalen 640 meter

Murau: 60 Km

woensdag 5 augustus
Gunsterwasserfall – hotel:  16,8 Km  hoogteverschil klimmen en dalen 165 meter

Gunsterwasserfall- Trubeckeck –hotel: 21 Km   hoogteverschil klimmen 643 meter en dalen 665 meter

Piber: 310 Km

donderdag 6 augustus
Prebersee – Preber – Grazerhütte – hotel : 15,6 Km   hoogteverschil klimmen 1286 meter en dalen 1440 meter

Prebersee – Preberhaltehütte – Grazerhütte – hotel: 14,8 Km, hoogteverschil klimmen dalen 490 meter

Murau – Tamsweg : 50 Km

vrijdag 7 augustus
Karlshütte- Sankt Nikolai: 19 Km  hoogteverschil klimmen 850 meter en dalen 960 meter

Rondje Steirische Bodensee: 1,6 Km  hoogteverschil klimmen en dalen 37 meter en 13 centimeter

Rondrit Tauern: 190 Km

zaterdag 8 augustus
Krakau – Hengelo: 1020 Km

 Dirk en Gerrie Haan

augustus 2015