Wandelvakantie Haanwandelreizen 2015

Voor Gerrie en Dirk

 Met 38 personen zijn we 9 dagen op pad geweest,
na een lange reis was het op zaterdagavond feest.
Met twee moslima als bijzondere gast,
waren zeker de nieuwe mensen verrast.
Dertien personen waren voor het eerst met jullie mee,
naar wij hebben vernomen: allen zeer te vree.
Tijdens de hoogtestage in Hellendoorn op 2 e pinksterdag,
was er al veel activiteit in de groep met veel gelach.
Heel veel goede wandelaars dat kon je zo zien,
daarvoor krijgen jullie zeker een tien.
Nadat we op vrijdagmorgen op tijd waren vertrokken,
kwamen we in Krakauebene zonder brokken.
Een geweldige chauffeur Erik van Brookhuisreizen,
kon ons moeiteloos hier naar toe wijzen.
De volgende ochtend met Birgit een rondje door de omgeving,
dat was voor ons een mooi begin.
’s Middags een wandeling naar de Prebersee,
de meeste personen gingen hier mee.
De eerste hoogtemeters werden gemaakt,
en de vele beenspieren losgemaakt.
Je kon kiezen met wie je mee ging,
dat was toch wel een belangrijk ding.
Gerrie ging meestal iets minder hoog dan haar man,
ze had alles onder controle en genoot er van.
Zo zaten we mandag ergens richting Schattensee,
tijdens het rusten keken vele koeien met ons mee.
We zaten te picknicken in hun gebied,
dat accepteerden ze bijna niet.
Vier dames zaten bij elkaar op een stuk hout,
de koeien kwamen dichtbij en ze hadden het niet meer koud.
Gelukkig was Gerard ‘de slager’ er om met ze te praten,
zo konden we rustig het weiland verlaten.
De mensen die niet zo veel wilden wandelen,
konden met Erik in de bus onderhandelen.
Ze gingen o.a. naar Tamsweg, het Maltatal, en Murau,
op donderdag kwamen ze terug met een treintje en waren van de rook zwart of blauw.
Wilden ze ergens iets langer blijven dan afgesproken was,
dan gaf Erik met de bus echt geen gas.
Hij bleef rustig en reed altijd goed heel goed,
vanaf Sankt Nikolai naar ’t hotel over de Sölkpass zoals het moet.
Een applaus voor zijn stuurmanskunst als chauffeur,
iedereen kon met hen door één deur.
Hoe het zou gaan met familie Kip en familie Haan,
met zulke achternamen zou dat wel gaan?
Al deze vier personen kunnen heel goed praten,
en gingen elkaar zeker niet haten.
Ook met de rest van de spontane groep,
was er geen boe geroep.
We accepteerden elkaar zoals we zijn,
dat is voor iedereen fijn.
Dat we niet allemaal hetzelfde doen en laten,
hadden we direct al wel in de gaten.
De mannen bij onzee groep waren heel attent,
Geard van T. opende het hek op zijn manier,
Benjo en Gerard ter L. sloten het voor het dier.
Als het moeilijk werd kwamen ze naar voren,
en lieten ze ons ‘dames’ het duidelijk horen.
Voor de wandelaar die niet moet te krijgen waren,
hoefde Erik niet ver te varen.
Wat hebben ze veel hoogtemeters gemaakt,
o.a. Rudolf Schoberhütte-Etrachseee-Rantesee-Predigtstuhl.
Het eindpunt op vrijdag –Sankt Nikolai – heeft die veertien personen erg geraakt,
moe maar voldaan zijn we toen met 36 personen over de Sölkpass gereden.
Het wandelen zat er op en niemand had echt geleden.
Als het erg warm is en je hebt geen zonnebrand,
vraag dan Gerrie J.: “wat doe je met je hand”?
Ze pakte koeienstront en wreef dat over handen en benen,
nooit eerder meegemaakt dat mensen dat deden.
Wat viel er op in dit dal?
De rust en stilte in dit geval.
Geen toeristen en weinig mensen op hetzelfde pad,
we zaten echt niet in de stad.
Souvenirs konden we nergens kopen,
voor het pinnen moesten we 10 kilometer lopen.
Voor jullie Gerrie en Dirk was er dus ook bijna niets om te geven,
gelukkig kwamen we de eerste en laatste dag iets tegen.
Bij de houtsnijder vonden we iets moois,
Bennie en Els ter H. deden de rest in de doos.
Dus een kleinigheid als dank voor alles wat jullie voor ons hebben gedaan,
allemaal zijn we nu zeer tevreden en voldaan.
Straks gezond en veilig naar huis,
want daar voelt ieder zich thuis.

Bedankt voor jullie aandacht en tot ziens,

 Namens Haanwandelreizen,

 Emmy Rensen.